Η συγκεκριμένη έρευνα επικεντρώθηκε στην μελέτη συμπεριφοράς των υλικών χρησιμοποιώντας οξικό νάτριο, με στόχο την κατασκευή μιας ελαφριάς αλλά ισχυρής κατασκευής, τύπου γέφυρας, με μήκος ενός τουλάχιστον μέτρου.
Η μελέτη της συμπεριφοράς του υλικού, της πολυπλοκότητας, των περιορισμών και των παραμέτρων του, ήταν οι παράγοντες που λήφθηκαν υπόψη.
Η έρευνα περιελάβανε μίαν εις βάθος διερεύνηση των διαφόρων μεθόδων εναπόθεσης του οξικού νατρίου.
Με την ανάπτυξη αυτών των μεθόδων, παρατηρήθηκαν οι περιοριστικοί παράγοντες της υλικότητας και του σχεδιασμού ενός συστήματος δοκίδων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την δημιουργία της κατασκευής, ικανής να γεφυρώσει το ένα μέτρο άνοιγμα.
Κατά την πειραματική διαδικασία πραγματοποιήθηκαν διάφορες μεθοδολογίες εναπόθεσης του υλικού. Όταν το υλικό τοποθετείτο σε κάθετη διάσταση, είχε στρεπτική τάση μετά από κάποιο συγκεκριμένο ύψος και αστοχούσε. Παρατηρήθηκε ότι είχε καλύτερη λειτουργεία σε συγκεκριμένες γωνίες εναπόθεσης.
Οι γωνίες κλίσης, το πάχος των δομικών μελών και οι κανόνες που εξετάστηκαν για την κατασκευή της γεωμετρίας ήταν οι κύριοι παράγοντες που επηρέασαν το αποτέλεσμα. Διαφορετικά πάχη επίσης χρησιμοποιήθηκαν για διαφορετικές περιοχές της γεωμετρίας. Το πάχος αντιμετωπίστηκε γραμμικά και με μείωση από έξω προς το κέντρο της γεωμετρίας.
Τα κύρια μέλη της γεωμετρίας ήταν η βάση της, ο κεντρικός κορμός της και οι διασταυρούμενες δοκίδες με τη λογική πλέγματος. Η βάση αποτελούσε το παχύτερο μέλος ώστε να μπορεί να αντέχει όλο το υποβαλλόμενο φορτίο. Η εναπόθεση της υλικότητας έγινε σε συγκεκριμένες γωνίες επίσης ώστε να σχηματιστούν ισχυρότεροι κόμβοι όπου απαιτείτο. Ο κεντρικός κορμός επίσης ήταν το κύριο μέλος που συγκρατούσε όλη την κατασκευή.
Ένα δικτυωτό μοτίβο με κόμβους ήταν τελικά η πρόταση που διαμορφώθηκε για να επιτευχθεί ο στόχος. Διεξάχθηκαν επίσης διάφορες δοκιμές για να αποφασιστεί η γωνία κλίσης για την εναπόθεση. Η γωνία τελικά με τα βέλτιστα αποτελέσματα διαμορφώθηκε στις 70 μοίρες.
Επιπλέον, χρησιμοποιήθηκε ψηφιακή προσομοίωση με χρήση Autodesk Maya και nParticles για την διερεύνηση των διαφόρων μεθόδων εναπόθεσης, με εναλλαγές σε διάφορες παραμέτρους όπως ο αριθμός των εκπομπών, το μέγεθος, η γωνία εναπόθεσης και η μεθοδολογία τοποθέτησης.