Soft Spaces - Redesigning the Design Museum

This research has focused on the activation of elastic and fabric membranes through varying methods of inflation. These varying modes of actuation aim to provide surfaces which differ in their character and behaviour. The contraction and deployment of surface works to provide an office environment that breaks rigid spatial distinctions of the past while raising the probability of the chance encounter, a key social ingredient of the modern office.

Framing kinetics as a heightened level of phenomenal articulation we hope to elevate the importance of this dynamic architecture beyond the pure physicality of its movements. Accepting aesthetic desires and their interwoven relationship with both embedded meaning and spatial reconfiguration, another key aim of kinetic architecture, is essential in the advancement of contemporary architectural phenomenology. Proposing a strategy of architectural softness, this investigation aims to align kinetic architecture with new developments in the phenomenological field. Infiltrating the design museum with what is termed as softness, a three-dimensional intervention is made. Kinetic elements assist the proliferation of this proposed spatial and functional ambiguity through the animation of interiors and exteriors, providing semiotic intent and affective impression.

An architecture of soft kinetics aims to inhabit the space between input and output — the space between information and expression. Employing a cascade of interrelated movements, the simple triggering of one element may, through adjacency or reverberations within space, create an array of motions and reconfigurations far more dynamic than one element alone. This space between information and expression is a supple, billowy depth. Within this interstitial space “all life and innovation takes place”.

Η συγκεκριμένη έρευνα επικεντρώνετε στη διερεύνηση χώρων με ενεργοποίηση ελαστικών και υφασμάτινων μεμβρανών μέσα από μια συστηματική μεθοδολογία διόγκωσης. Οι διάφοροι τρόποι ενεργοποίησης έχουν σαν στόχο την δημιουργία επιφανειών που διαφοροποιούνται τόσο στα χαρακτηριστικά όσο και στην συμπεριφορά τους. Η συρρίκνωση και ανάπτυξη επιφανειών γίνεται με σκοπό να παραχθεί ένα γραφειακό περιβάλλον που θα «σπάσει» ή θα «εξομαλύνει» τους άκαμπτους χωρικούς διαχωρισμούς του παρελθόντος, αυξάνοντας παράλληλα την πιθανότητα της «τυχαιότητας», ένα βασικό κοινωνικό συστατικό του σύγχρονου γραφειακού χώρου.

Δουλεύοντας με την έννοια της «κίνησης» και των αρθρωτών κατασκευών ως ένα υψηλό επίπεδο «φαινομενικής ενεργοποίησης καταστάσεων» στοχεύουμε να τονίσουμε την σημασία αυτής της δυναμικής αρχιτεκτονικής πέρα από την απλή φυσικότητα της κίνησης. Η αποδοχή των αισθητικών παραμέτρων και η συνυφασμένη σχέση τους με την ενσωματωμένη εννοιολογική και χωρική αναδιαμόρφωση είναι επίσης απαραίτητη για την πρόοδο της σύγχρονης αρχιτεκτονικής φαινομενολογίας, σαν ακόμη ένα βασικό συστατικό της κινητικής αρχιτεκτονικής. Προτείνοντας μια στρατηγική δημιουργίας «μαλακής αρχιτεκτονικής», αυτή η έρευνα στοχεύει στην ευθυγράμμιση της κινητικής αρχιτεκτονικής με τις νέες εξελίξεις στο φαινομενολογικό πεδίο. Παρεμβαίνοντας στο Design Museum με αυτό που έχουμε ορίσει ως «μαλακότητα», προσπαθούμε να εφαρμόσουμε την τρίτη διάσταση στο χώρο. Κινητικά στοιχεία και κατασκευές βοηθούν στον πολλαπλασιασμό αυτής της προτεινόμενης χωρικής και λειτουργικής ασάφειας μέσω της κίνησης τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό περίβλημα, παρέχοντας μια «σημειωτική» πρόθεση και μια συναισθηματική εντύπωση.

Η «μαλακή αρχιτεκτονική» μαζί με την «κινητική» έννοια, τοποθετούνται κάπου ανάμεσα στο χώρο μεταξύ εισαγωγής και εξαγωγής – μεταξύ πληροφορίας και έκφρασης. Χρησιμοποιώντας μια σειρά αλληλένδετων κινήσεων, η απλή ενεργοποίηση ενός στοιχείου μπορεί, μέσω της γειτνίασης, των συμβάντων ή των επιπτώσεων μέσα στο χώρο, να δημιουργήσει μια νέα σειρά κινήσεων και αναδιαμορφώσεων πολύ πιο δυναμικές απ’ ότι το στοιχείο από μόνο του. Αυτός ο χώρος ανάμεσα στην πληροφορία και την έκφραση μπορεί να ευλύγιστος και εύπλαστος σε συγκεκριμένο βάθος. Μέσα σε αυτόν τον ενδιάμεσο χώρο «λαμβάνει χώρα όλη η ζωή και η καινοτομία της μαλακής αρχιτεκτονικής».

Organisation:	Architectural Association, Design Research Lab
Research Team:	Andreas Y. Kyriakou, Andrew Potter, Weixin Zhao
Type:	Research
Location:	Old Design Museum, London, UK
Research Development:	2015

Force generating prototype using hydromatic system. The bending behaviour is based on analysis of Mimosa Pudica mechanism and utilising the material properties of Sodium Polyacrylate.

Πρωτότυπο παραγωγής δύναμης χρησιμοποιώντας υδροματικό σύστημα. Η συμπεριφορά κάμψης βασίζεται στην ανάλυση του μηχανισμού της "Mimosa Pudica" και στην αξιοποίηση των ιδιοτήτων του πολυακρυλικού νατρίου.

Pneumatic prototype - using similar logic, the hydromatic pillow is replaced by a pneumatic system.

Πρωτότυπο πνευστού συστήματος. Χρησιμοποιώντας παρόμοια λογική, το υδροματικό μαξιλάρι, αντικαθίσταται με ένα πνευστό σύστημα.

Articulated Surface - horizontal and concentric forces may be applied to give base shapes dimensionality and activate their inscribed folding patterns (simulation of surfaces based on fold lines).

Αρθρωτή επιφάνεια. Οριζόντιες και ομόκεντρες δυνάμεις εφαρμόζονται για να παράξουν την τρίτη διάσταση σε επιφανειακά σχήματα και να τα αναγκάσουν να ενεργοποιηθούν στα σημεία όπου γίνονται χαράξεις αναδίπλωσης (προσομοίωση τρισδιάστατων επιφανειών με βάση τις γραμμές χάραξης / αναδίπλωσης).

Redesigning the Design Museum, London

The proposal for redesigning the Design Museum in London works from the inside-out. Addressing the museum as a case study, we intervene with softness.

Examining prototypes and their behaviours, we combine them as elements within a system of soft, articulated membranes.

Ceiling and surfaces become occupiable regions and way-finding elements. This interior world and its existing frame are accommodated by a flexible enclosure that is suggestive of activities within.

Η πρόταση για τον επανασχεδιασμό του Design Museum στο Λονδίνο, λειτουργεί με μια λογική σχεδιασμού "από μέσα προς τα έξω". Χρησιμοποιώντας το κτίριο του μουσείου ως πρότυπη μελέτη περίπτωσης, εφαρμόζουμε συστήματα από την έρευνα που προηγήθηκε για να δημιουργήσουμε "μαλακούς χώρους".

Εξετάζοντας τα πρωτότυπα και τις συμπεριφορές τους, μέσα από μια συνδυαστική διαδικασία στοιχείων δημιουργούμε ένα μαλακό σύστημα και οργανισμό με την βοήθεια αρθρωτών μεμβρανών / επιφανειών.

Το ταβάνι και οι κάθετες επιφάνειες γίνονται οι περιοχές εφαρμογής και τα στοιχεία καθοδήγησης. Ο εσωτερικός χώρος και το υπάρχον πλαίσιο μετατρέπονται σε ένα ευέλικτο περίβλημα το οποίο είναι ζωντανό, διαδρά και υποδηλώνει τις δραστηριότητες εντός του.

Utilising colour mapping as its foundation, crowd simulation is able to simulate agent behaviours in relation to the space they inhabit.

Characterizing areas along a social continuum, agents respond to the social function of the space they inhabit. Programmed with different behaviours, agents may slow down and linger for set periods of time, continue at a steady pace, or increase their speed. This simulation provides information demonstrating the circulation of users throughout the building and the relationship circulation has with social function.

As a result, by shifting the social qualities of the space, we are able to return circulation information which can inform the configuration of curve networks and ceiling deformation.

Χρησιμοποιώντας χρωματική χαρτογράφηση ως βάση, γίνεται προσομοίωση πλήθους η οποία μπορεί να προσομοιώσει συμπεριφορές πρακτόρων μέσα στο χώρο στον οποίο κινούνται.

Χαρακτηρίζοντας περιοχές με βάση διαφορετικές και συνεχείς δραστηριότητες, οι πράκτορες ανταποκρίνονται διαφορετικά στην λειτουργία του χώρου που κινούνται. Προγραμματισμένοι να εκδηλώνουν διαφορετική συμπεριφορά, οι πράκτορες μπορούν να επιβραδυνθούν, και να παραμείνουν για καθορισμένη χρονική περίοδο στάσιμοι, να συνεχίσουν με σταθερό ρυθμό, ή να αυξήσουν την ταχύτητα τους. Αυτή η προσομοίωση παρέχει πληροφορία που εν δυνάμει παρουσιάζει την κυκλοφορία των χρηστών σε ολόκληρο το κτίριο καθώς επίσης και την κίνηση σε σχέση με διάφορες κοινωνικές λειτουργίες.

Ως αποτέλεσμα, μεταβάλλοντας τις κοινωνικές δραστηριότητες του χώρου, είμαστε σε θέση να αντιστρέψουμε την πληροφορία της κυκλοφορίας, η οποία μπορεί με την σειρά της να πληροφορήσει και να ενεργοποιήσει διαφορετικά την διαμόρφωση του δικτύου καμπύλων στο ταβάνι και άρα την συμπεριφορά παραμόρφωσης τους.

Jumping Stool

The Book

All Projects

Next Project